Ateb y Galw: Esgob Tyddewi, Dorrien Davies

A hithau’n Ddiwrnod Nadolig mae’n briodol mai Esgob newydd Tyddewi, Dorrien Davies sydd yn Ateb y Galw.

Cafodd Dorrien ei ethol ym mis Hydref, a bydd yn cael ei gysegru ar 27 Ionawr yng Nghadeirlan Bangor ac yna ei gadeirio a’i sefydlu fel Esgob yn Nhyddewi ar 3 Chwefror.

Fy atgof cyntaf yw cerdded gyda tad-cu lan i weld fy hen dad-cu ger Felin Wen tu allan i Gaerfyrddin. Roedd hyn bron i 60 mlynedd yn ôl! Dwi’n cofio cerdded gyda fe ger yr hen linell drên yn mynd lan at Landeilo, a dwi’n cofio clywed yr adar o’n cwmpas ni.

Mae’n rhaid dweud Tyddewi yn do’s e! Mae’n le arbennig, ac yn fan pwysig i mi yn bersonol.

Ond mae ‘na lefydd eraill sy’n bwysig i mi. Mae’n rhaid imi ddweud fod dinas Bangor yn le pwysig i mi yn bersonol. Mae lot o atgofion hapus gen i fel myfyriwr ym Mangor, ac wrth gwrs mi fydda i’n cael fy nghysegru yng Nghadeirlan Bangor.

Y nosweth orau i mi erioed oedd pan ddwedodd y wraig ei bod hi eisiau fy mhriodi i. Digwyddodd hyn yn Llanbed ble aethon ni mas am wac, ac o’n i mor rhamantaidd es i a hi i bwyllgor eglwysi y noson hynny, yn Tal-sarn. Ond ie, honno oedd y noson orau, achos dwi wedi cael priodas hapus, llwyddiannus a llawn.

Cymeriad. Ffyddlon. Awyddus.

Bod gyda fy ffrindiau yn mwynhau bywyd myfyriwr ym Mangor.

Roedd arholiad Groeg gen i un bore, a’r noson cyn hynny dyma’n ffrind i, Roseanne Lewis o Lanelli, ma’ hi fel chwaer i mi, a Ceri sydd bellach yn ŵr iddi, yn dweud bo’ nhw’n mynd i barti ar Ynys Môn. ‘Nes i ddweud mod i methu mynd, ond ‘nathon nhw ofyn imi fynd at y bws i ffarwelio a nhw. Felly mas a fi yn fy slipers a cardigan…ac es i nôl i fy stafell am bedwar o gloch y bore.

Mae ‘na lot o bethau yn fy mywyd sy’ ‘di codi cywilydd, ac mae’n anodd felly i ganolbwyntio ar un peth. Ond fel rhywun sy’n ystyried hynny mae gras Duw a thrugaredd Duw yn gysur ac yn help ac yn arweiniad i ni.

Bore ‘ma, yn hiraethus am fy mam. Colles i fy mam mis Mehefin, a dwi dal i fod yn hiraethus iawn. Dwi’n gwybod y bydde hi llawn balchder meddwl bo’ fi wedi cyrraedd swydd Esgob Tyddewi. Bu farw hi’n mis Mehefin a cefais i fy ethol ym mis Hydref.

Oes, dwi’n prynu lot o antiques heb ddweud wrth y wraig. Wedyn dwi’n cwato nhw ac ar ôl tro bach fydda i’n dod mas â nhw, a pan ma’ hi’n gofyn ‘beth yw hwn?’ fi wastad yn dweud bod nhw ‘di bod ‘na erioed.

Dwi’n mwynhau darllen Un Noson Dywyll gan T. Llew Jones. Rwy’n dweud wrth bobl sydd am ddysgu Cymraeg i ddarllen ei lyfrau fe achos mae ei Gymraeg e’n syml, ond yn effeithiol i ddysgwyr. Mae Un Noson Dywyll wedi ei selio yn ardal Gaerfyrddin hefyd.

Rwy’n hoff iawn hefyd o lyfr David Watson, Jesus Then and Now, gafodd ei gyfieithu i’r Gymraeg gan Cynthia Davies a’r diweddar Saunders Davies. Mae’n lyfr da, llyfr credo – dyw hi ddim rhy ddwfn ond yn tanlinellu pwysigrwydd perthynas ni gyda Duw ac beth mae Cristnogion yn ei gredu.

Dwi’n hoff iawn o Gone with the Wind. Mae’n ffilm neilltuol o dda, ac yn dangos sut mae’r byd wedi bod, fel mae’r byd, ac sut all y byd fod.

Mae sawl person. Hoffwn i gael diod gyda Elizabeth I, achos bydden ni’n gallu siarad yn Gymraeg achos roedd hi’n medru’r iaith. Dwi’n credu bydde hi wedi bod yn dibyn o gymeriad. Hoffwn i ofyn iddi, er ei bod hi’n siarad Cymraeg, pam wnaeth hi ddim newid rhai o’r deddfau roedd ei thad wedi cyflwyno ynglŷn â Chymru.

Dwi’n ffan mawr o’r band Bananarama – dyna ‘nghyfnod i, a pan oedden nhw’n chwarae byddwn i ar ganol y llawr yn dawnsio.

Byddwn i’n paratoi i gwrdd â fy ngwaredwr – ond dyle ni wneud hynny bob dydd. Bydde’r teulu o’n amgylch i, ond yn y diwedd dim ond chi a Duw sydd.

Mae llun gyda fi o fy mam a nhad a finne, pan o’n i tua chwe mis oed. Mae hwnna’n bwysig i fi, ac hefyd llun o’r wraig a’r plant. Felly, llun o’r gorffennol a llun o’r presennol. Os bydde ‘na dân yn y tŷ a bydde cyfle i achub dau lun, nhw fysa’r lluniau.

Licen i fod yn gardotyn ar strydoedd Llundain i gael gweld yn gwmws sut beth yw e i fyw ar y stryd. Bues i yn Llundain yn ddiweddar ac fe dorrodd e’n nghalon i i weld y cyflwr ar rai o’r bobl. Byswn i’n hoffi gwybod pam bo’ nhw yn y cyflwr yna a sut maen nhw’n gallu byw, achos oedd e’n oer – weles i un bachgen yn cerdded y strydoedd gyda dim byd ar ei draed e.

Hoffwn i wybod beth sydd wedi dod a nhw i’r sefyllfa yna, os mae e’n rhywbeth personol fel cyffuriau, neu os mai’r ffordd mae’r wlad ar y funud sydd ‘di gwneud y person na’n gardotyn.